زندگی

زندگی یه سرنوشته
یکی مثله فرشته پنهان و دیگری مثل انسان معلوم...

بوسیدن...

مرا آرام ببوس

میترسم به سیگار روی لبم بر بخورد

دل من...

دلم تب داشت و به کوچه دوید

در آن باران کسی چتر به دستش بود

اما او دریا را میخواست

دریا دور بود و چترها هم زیاد

دزد خواب ها...

کاش دزدی بیاید

تو را از خواب های من بدزدد

خراباتی و مست

زاهدا;من که خراباتیو مستم به تو چه?/تو که گوشه ی محراب نشستی صنمی گفت چرا?

تنها

غمگینم وقتی همه جفت ها؛

تنهایی ام رابه رخم میکشند،
حتی جوراب هایم...

وقت ندارم

من برای متنفربودن ازکسانی که ازمن متنفرندوقتی ندارم زیرادرگیردوست داشتن کسانی هستم که دوستم دارند

سخت نگیر

دنیا رو هر طور بگیری میگذره پس سخت نگیر...!

خیابان های تهران...

روز های فرد من و تهران دلگیر میشویم
چقدر بی رحم میشوند خیابان هایی که زوج میشوند